Γράψε τραγούδια με άποψη!
Ο τραγουδοποιός γράφει τραγούδια με στόχο να επικοινωνήσει στο κοινό του τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να κάνεις πριν ξεκινήσεις να γράφεις τραγούδια είναι να σκεφτείς ποιος/ποια είσαι, πως νιώθεις, τι επιρροές έχεις από το περιβάλλον σου και ποια σκέψη ή συναίσθημά σου θέλεις να μοιραστείς με το κοινό.
Όσο πιο αυθεντικό είναι το συναίσθημα ή η σκέψη που πρόκειται να μετατρέψεις σε τραγούδι, τόσο πιο όμορφη θα είναι η μελωδική σου γραμμή και σίγουρα θα αγγίξεις το κοινό αφού αυτά που νιώθεις εσύ και αισθάνεσαι τα νιώθει και τα αισθάνεται πολύς κόσμος.
Μια επιφανειακή σκέψη τύπου «θα γράψω για τον έρωτα, όλοι υποφέρουν από αυτόν, οπότε σίγουρα θα έχει επιτυχία» είναι η αρχή για ένα μέτριο τραγούδι που δεν πρόκειται να αγγίξει πολύ κόσμο.
Εάν είναι να γράψεις ένα τραγούδι για τον έρωτα, θα πρέπει να γράψεις κάτι που να στηρίζεται επάνω στο δικό σου συναίσθημα και στα δικά σου βιώματα που αφορούν τον έρωτα.
Αν είναι να γράψεις ένα τραγούδι κοινωνικού περιεχομένου χρειάζεται να στηρίζεται στη δική σου οπτική γωνία σε ότι αφορά την κοινωνία και όχι στα «κλισέ» περί επανάστασης ή περί κακού κατεστημένου.
Οι λέξεις στους στίχους, έρχονται πιο εύκολα όταν πραγματικά έχεις κάτι να πεις και να μοιραστείς. Τότε αρχίζει ένα εσωτερικό ψάξιμο αλλά και ένα λεξιλογικό ψάξιμο ώστε να μπορέσεις να μεταφέρεις αυτό που έχεις κατά νου με τις πιο ακριβής λέξεις ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητή η σκέψη και το συναίσθημά σου στο κοινό.
Αυτή η δέσμευση του να είσαι αυθεντικός στη γραφή εκφράζοντας τον εαυτό σου και όχι γενικότητες είναι πολύ δύσκολη γιατί χρειάζεται να κάνεις υπέρβαση. Να μην ντρέπεσαι να μοιραστείς αυτά που σκέφτεσαι και που αισθάνεσαι, να μη φοβάσαι ότι θα εκτεθείς.
Το γεγονός ότι πολλά έντεχνα τραγούδια έχουν στίχους λίγο «σουρεάλ» και πολλές φορές δεν βγαίνει νόημα γιατί ο στιχουργός ενδιαφέρθηκε να κάνει ρήμα χωρίς να τον ενδιαφέρει το νόημα του κειμένου, οφείλεται σε «φτωχή» σκέψη από την πλευρά του στιχουργού που υποτιμώντας το κοινό, σκέφτηκε ότι «η συνταγή είναι δεδομένη: έρωτας-απόρριψη-ωδίνη» ή «κατεστημένο-επανάσταση-ανεξαρτησία» ακριβώς όπως υπάρχει η συνταγή για τις ταινίες: «έρωτας – δράση-ναρκωτικά».
Παρόλα αυτά οι ταινίες που δεν έχουν πραγματικό σενάριο με σκέψη και άποψη από το συγγραφέα και το σκηνοθέτη, χαρακτηρίζονται από το κοινό ταινίες «φτηνές, του εμπορίου», ενώ αντίστοιχες ταινίες δράσης μπορεί να τις δούμε πολλές φορές με ενθουσιασμό.
Όταν η πηγή έμπνευσης ενός τραγουδιού είναι ένα αυθεντικό συναίσθημα ή μια αυθεντική σκέψη, οι πιθανότητες να έχει μεγάλη απήχηση στο κοινό είναι πολύ μεγαλύτερες και πιο μακροχρόνιες από ότι σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
